ഗ്രഹണം

നിന്നെ അറിയും മുൻപേ 
എന്റെ  ശബ്ദം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു 
നിന്നെ കാണാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ 
കാഴ്ചയും !

നാളേറുന്തോറും
നമുക്കിടയിലെ മൗനത്തിന്റെ നീളം 
കൂടിക്കൂടി വന്നു 
അതിന്റെ ആഴം വര്‍ദ്ധിച്ചു 
തണുപ്പ് നിറഞ്ഞു 
ഇരുട്ട്  കനത്തു.

ഒടുവിൽ

ശയ്യയ്ക്കിരുവശത്തായി 
പുറം തിരിഞ്ഞു കിടന്ന
നമുക്ക് നടുവിൽ, മൗനം
തണുത്തുറഞ്ഞ് ഇരുണ്ടു കറുത്ത
ഒരു രാത്രിയായി
നീണ്ടു നിവർന്നു കിടന്നു...
ഒരു പനിച്ചൂട് പോലും പരസ്പരം അനുവദിക്കാതെ.