ആരാദ്യം കല്ലെറിയും ?

ആരാദ്യം കല്ലെറിയും  ?

                          1

വന്ദ്യ ജനങ്ങളേ, വഴി മാറി നടക്കൂ,

വലം കൈയ്യാൽ ശാപ ശിലകൾ എടുക്കൂ...

കുലടയാണവൾ, കല്ലെറിയൂ ,

അഭിസാരികയവളെ കല്ലെറിയൂ ...

കരിനീലക്കാമം സിരയിൽ കൊത്തി,

കരിമഷിയിൻ വിഷനാളത്തിൽ കത്തും-

പൂരുഷനെച്ചുടുകാട്ടിലെരിക്കും

വേശനാരി, നിശാചരിയവളെ കല്ലെറിയൂ.

                          2

ചുറ്റിലും പഴിക്കുവാനെത്ര പേർ? 
നിർദ്ദയമീ മണൽക്കാറ്റും!

അരിവാൾമുനരാകും ചാരക്കണ്‍കളിൽ

സന്മാർഗ്ഗപ്പൊരുൾ തിരയുവോർ,

ഇവരിന്നലേയുമിരവിൻ മറവിൽ

എന്നിൽ ഭ്രമിച്ചു രമിച്ചവർ,

പുളിയുറുമ്പുകളായ് കടിച്ചു കുടയുന്ന

മാറാദീനങ്ങൾ ദാനമായ്‌ തന്നവർ.

നിഴലുകൾ നാഗങ്ങളായിണ ചേരുന്നാ-

നരച്ച നാലുകെട്ടിന്നിരുളറയിൽ

ഞാൻ പെറ്റ ചാപിള്ളകൾ....

പിറക്കും മുൻപേ ചങ്കു പറിഞ്ഞ

പിഞ്ചോമനകൾ,

കരയാത്ത ചിരിക്കാത്താ-

കുഞ്ഞു പഞ്ഞിക്കെട്ടെന്റെ,

ചുരത്താത്ത ചുടുമാറിലമർത്തി നിന്നപ്പോഴും,

തണുത്ത തളിർകൈകൾ

നീട്ടിയാ പൈതങ്ങളെൻ

തീരാ കനവുകളിലുണർന്നിരുന്നപ്പോഴും,

മാറിടം പിളർത്തുമാ, മാറാ നോവിന്റെ

മാരക മുറിവായ ഞാൻ തുറന്നേ വച്ചൂ ...

                          3  

കാലുകൾ പൂഴിമണലായ് തിളയ്ക്കുമാ-

കൽമരുഭൂമിയിലേകയായ്,

നഗ്നപാദയായ്,

നഗ്നമാം ജീവിതചരിതം മറയ്ക്കുവാ-

നൊരു പാഴ്വാക്കു പോലും

തിരയാതെയൊരുവൾ.

ചുരുണ്ട ചെമ്പൻ മുടി പാതിയും മറച്ചോരാ-

വരണ്ടു വാടിയ വദനാംബുജത്തിൽ,

അരണ്ടു പിടയും മിഴികൾ നിലത്തൂന്നി

നിശ്ചലം നിന്ദകളേറ്റുവാങ്ങുന്നിവൾ,

എന്റെ പിഴ, യെന്റെ പിഴയെന്നുവിതുമ്പി;

കൂർത്ത കള്ളിച്ചെടികൾക്കിടയിൽ, ചോര-

വാർത്തു പിടയും പേരറിയാപ്പറവപോൽ,

ഈ  പേരില്ലാത്തൊരു പാതിത,

ഇവളേവരാലും പരിത്യക്ത.

                          4

തെരുവുകൾതോറും വലിച്ചിഴച്ചവളെയാ-

സിനഗോഗിന്റെ പടിക്കലവർ നിർത്തി.

വെറി പിടിച്ചോരാ  ജനമദ്ധ്യേ-

യിറ്റുകനിവിനായി തിരയുന്ന നേരം

കാണ്മൂ കോവിലിൻ താഴേ പടിമേൽ

വെണ്‍‍ മഞ്ഞുപോലൊരു യോഗീവര്യ-

നാകൊടും മരുച്ചൂടിലും കുളിർ തൂവി;

താമ്രതാരകനിറമാർന്ന മിഴികളിൽ,

സൗമ്യസാരള്യത നിറച്ചോരു സാത്ത്വികൻ,

ഏവരും ഗുരുവെന്നുവിളിക്കുമാ-

പരമപദത്തിനരികിലായ് നിന്നവൾ.

                           5

കപടമീലോകത്തിൻ വികടകർമ്മങ്ങളിൽ

ദു:ഖിച്ചോ ദേവൻ കുനിഞ്ഞിരുന്നൂ?

അത്തിമരത്തിൻ ചുവട്ടിലിരുന്നവൻ

കുത്തിക്കുറിച്ചെന്തോ വിരൽത്തുമ്പാലേ.

കുനിഞ്ഞു മണൽച്ചൂടിലെഴുതിയതെന്തേ നീ

കനൽപോൽ  ജ്വലിക്കുമെൻ പാപങ്ങളോ ?

ഇടനെഞ്ച് പൊട്ടി ഞാൻ നിൽക്കുന്നരികത്ത്

വിട തരില്ലേ നീയെന്നപരാധങ്ങൾ ?

പാപങ്ങളോരോന്നായെണ്ണും ജനത്തോട്‌

ശാന്തനായ് നാഥൻ മെല്ലെയോതി;

"നിങ്ങളിൽ പാപമില്ലാത്തവൻ

ആദ്യം കല്ലെറിയട്ടെ ..."

"നിങ്ങളിൽ പാപമില്ലാത്തവൻ

ആദ്യം കല്ലെറിയട്ടേ..."

ഒരു മാത്ര ഞെട്ടി പകച്ചുനിന്നൂ, ജന-

മന്യോന്യം നോക്കാൻ മടിച്ചു നിന്നൂ.

ചുട്ടു പൊള്ളുന്നോ കല്ലുകൾ ?

നെഞ്ചിലെ അഗ്നിയിൽ, മെല്ലെ-

കല്ലുകൾ ഓരോന്നായ് താഴെ വീണൂ .

ഓരോരു പേരായി ദൂരെ മറഞ്ഞപ്പോൾ

ദേവനും ദാസിയും മാത്രമായി

അലിവിന്നപാരത വഴിയും മിഴികളാൽ

ദേവൻ മുഖം തെല്ലുയർത്തിയോതി;

"വിധിക്കില്ല മകളേ ഞാൻ നിന്നേയൊരിക്കലും

പോകൂ നീ പാപവിമുക്തയായീ ...

പോകൂ നീ പാപവിമുക്തയായി."

                     6

അഗ്നിദ്രവം പോലും കുളിർച്ചോലയാക്കു-

മത്യുൽകൃഷ്ടമാം തവ വാക്കിൻ തലോടലിൽ,

എന്റെ മനസ്സിന്റെ മുറിവുകൾ മാഞ്ഞൂ...

ദേവാ, ഞാൻ വീണ്ടും, ശിശുവായ് പിറന്നൂ ...

ഞാൻ വീണ്ടും, ശിശുവായ് പിറന്നൂ.

സ്നേഹിക്കൂ അന്യോന്യമെന്നു പഠിപ്പിച്ച

സ്നേഹസ്വരൂപനാം വിശ്വസൃഷ്ടാവേ,
നിൻ സൃഷ്ടികൾ കന്മഷം കാഴ്ച  മറച്ച
കിരാതരായ് മാറിയോ?