പിൻവിളികൾ

അപ്രാപ്യമായതിനെന്നുമുണ്ട്
ഭ്രാന്തസൗന്ദര്യത്തിൻ ഭ്രമരതന്ത്രം

എന്നോ നഷ്ടമായതിലോ ?
പാടേ വേരറ്റുപോകാതെ
ചോരയിറ്റിക്കും
നോവിന്റെ മൗനസാന്നിദ്ധ്യം

സ്വയം പിഴുതെറിഞ്ഞു തമ്മിൽ
പിരിഞ്ഞകന്നെന്നാലും
പിൻവിളിയുമായ്‌ വരും
നേർത്ത കാറ്റിലും ഞെട്ടറ്റുവീഴുന്ന ഓർമ്മകൾ
ഒരൊറ്റ ചുംബനത്താലന്യോന്യ-
മൊറ്റിക്കൊടുത്താലും
തൊണ്ടയിൽ തടയും വിതുമ്പലിൻ ചീളുകൾ

എറിയാനായും മുന്നേ മുഷ്ടിയിൽ
ചുരുട്ടിക്കൂട്ടിപ്പിടിച്ച
നിൻ ഹൃദയം നുറുങ്ങും തുടിപ്പറിഞ്ഞ്
മണ്ണിൽപുതഞ്ഞു പാതി മുറിഞ്ഞൊരു
ചിപ്പിക്കുള്ളിലെയിരുളിലൊളിച്ചിട്ടും
വിരലിലുടക്കുന്നു
നിൻ വെയിലിൻ മഞ്ഞ നൂലുകൾ,
ഇനി എറിഞ്ഞുകളയുവതെങ്ങിനെ ?

മൂന്നാവർത്തി നിന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞ മാത്രകൾ
ഒരാർദ്രവിരൽ സ്പർശം
കൊതിച്ചരികെനീയിരുന്നിട്ടും
കണ്ണടച്ചുറക്കം നടിച്ച രാത്രികൾ
ശേഷിച്ച വീഞ്ഞു ഭരണിയിലും
കയ്പ്പുനീർ നിറച്ചു വച്ചോരാദിനങ്ങളിനിയും
കുടിച്ചു തീർക്കുവാൻ വയ്യ

വെള്ള വസ്ത്രങ്ങളണിഞ്ഞ്,
നാളെ നിന്നോടൊപ്പമെനിക്കുമുയർക്കണം
ഇറുത്തുവീണിട്ടുമിറ്റുവീഴുമീചൊനപ്പാടിലൂടെ
നിന്നിലേക്കെത്തണം
മിഴിനീർമുത്തിൽ തെളിയും
മഴവിൽതുമ്പിലൂടെനിക്കു-
നിന്നിലെ സൂര്യനിൽ ചേരണം
നിന്നോടൊപ്പമിനിയും ജ്വലിക്കണം