അനുധാവനം

തലക്കെട്ടില്ലാത്ത നിന്റെ വരികളിലും 
അടിക്കുറിപ്പെഴുതാത്ത ചിത്രങ്ങളിലും 
നിർവ്വചിക്കാനാവാത്ത
ഭാവങ്ങളുടെ കടുംനിറങ്ങളെ 
ഇഴനീർത്തെടുക്കുവാൻ
അപക്വമായ എന്റെ മനസ്സ് 
ഗൂഢമായി നിന്നെ പിന്തുടർന്നു
നിശ്ശബ്ദം, അനുവാദമില്ലാതെ 

നിന്റെ ചരണപഥങ്ങളിലെ മണ്‍തരികൾ 
കൈവെള്ളയിൽ കുടഞ്ഞിട്ട്
തിളക്കമുള്ളവയെ അരികിലൊതുക്കിവച്ചു
നിറം മങ്ങിയവയെ നോക്കി വ്യസനിച്ചു 

മാന്ത്രികഗോളത്തിൽ തെളിഞ്ഞ
നിന്റെ നെഞ്ചിടിപ്പുകളിൽ 
എന്റെ ഹൃദയം ചെരിച്ചുവച്ചു  

നീ വന്നേക്കാവുന്ന വഴികളിൽ

ഓരം മാറി നിന്ന് 

മുഖാവരണത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്താൽ

നിന്നെ അപഗ്രഥിച്ചു 

നീ വരാത്ത വിരസദിനങ്ങളിൽ 

മതിഭ്രമം പിടിപെട്ട വെറുമൊരു പെണ്ണായി 

ഇടവഴികളിലൂടെ അലഞ്ഞു നടന്നു 

അലറിക്കരഞ്ഞു 

തേഞ്ഞു പോയ എന്റെ ഉപ്പൂറ്റികളിൽ 
കാലമിന്നുകുഴമ്പിട്ടു തടവുമ്പോൾ

എന്റെ മനസ്സും ശാന്തമാണ് 

കാരണം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു

നിന്റെതെന്നു ഞാൻ കരുതിയ നിഴലാട്ടങ്ങൾ

എന്റേതായിരുന്നെന്ന്

ഞാൻ തിരഞ്ഞതും പിന്തുടർന്നതും

നിന്നേയല്ല എന്നെത്തന്നെയെന്ന്.