അരണി

എന്റെ ചിന്തകളുടെ കൂർമ്മത 

നിന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിച്ചേക്കാം 

ഓർമ്മകളാകുന്ന കൃഷ്ണപ്പരുന്തുകൾ 

നിന്റെ കരൾ കൊത്തിപ്പറിച്ചേക്കാം 

എന്തെന്നാൽ പ്രൊമിഥിയസ് 

നീ കട്ടു കൊണ്ടു വന്ന തീ 

എന്റെ ആത്മാവിനെ ജ്വലിപ്പിക്കുകയും 

ദേഹത്തെ ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു 

വിരക്തിയുടെ ചിതയിൽ ഒടുക്കിയിട്ടും 

സന്ദേഹത്തിന്റെ പുകക്കുഴലൂതവെ 

പകയുടെ കനലുകൾ ആളിക്കത്തുന്നു 

നെഞ്ചിൻ കൂട് പിളർത്തി 

എരിപൊരി കൊള്ളിക്കുന്നു 

പകലിന്റെ ഏകാന്തതയും 

രാത്രിയുടെ അനന്തമായ വ്യസനവും 

ഭൂതങ്ങളായി അലഞ്ഞു തിരിയുന്നു 

അതിനാൽ പ്രൊമിഥിയസ്

ആ തീ നിനക്കു തന്നെ ഞാൻ തിരികെ തരട്ടെ 

അതുവഴി സ്മൃതിനൊമ്പരങ്ങളിൽ നിന്നും 

എന്നിലെ ഭൂതങ്ങൾ വിടുതൽ നേടിയേക്കും 

ഓർമ്മയേക്കാൾ എത്രയോ ലളിതമാണ് 

മറവിയല്ലേ !